Vakantiegekte

De grote trek naar het zuiden is begonnen. Zwarte zaterdag is inmiddels achter de rug. In tegenstelling tot trekvogels, die zo verstandig zijn om in de herfst naar het zuiden te vliegen ter overwintering, doen wij Hollanders dat in juli, tijdens de heetste periode van het jaar. Maar ja, wij zijn nu eenmaal geen vogels.

Een Hollander die er met zijn gezin met de caravan op uittrekt, sleept rustig nog eens 50 kilo piepers mee in zijn toch al overbeladen sleurhut. Alsof je die in het buitenland niet kunt kopen! Sterker nog, ik geloof dat de meeste aardappels geïmporteerd worden. Dat zie ik een zwaluw niet doen, 3 kilo vlierbessen, wormen en zaadjes in een rugzakje op zijn tengere zwaluwrugje mee torsen naar Spanje. Die beestjes gaan er vanuit dat er daarginds ook wel een graantje mee te pikken valt. En ze doen ook niet moeilijk over het lokale voedselaanbod, zoals sommige mensen wel plegen te doen.

En nu we het toch over eten hebben…. Daar komt die Indo-aard weer boven drijven hè, echte Hollanders praten altijd over het weer. Indo’s niet, die zagen je door over eten. Dat zit ’m in de cultuur. Maar goed, met deze hitte hoor ik mensen beweren dat hun eetlust bijna nihil is. “Ja, wat salade enzo, maar meer toch niet”, hoor ik ze op het nieuws glashard beweren. Ammehoela! Ik geloof er geen moer van. Waarom heb ik dat dan niet? Het zou zo geweldig voor mijn lijn zijn. Maar ik hou te allen tijde altijd trek in eten. Ik eet ook wel kilo’s salade en fruit, maar daarnaast ook gewoon een warme prak. Ik ben, zoals Gerard Joling dat zo plastisch uitdrukte: “net een pedaalemmer, gaat er iemand op mijn tenen staan, dan gaat mijn mond open.” Daar komt nog bij dat ik opgevoed ben met de gedachte dat je Gods goede gaven niet mag verspillen, zoals dat tegenwoordig steeds vaker gebeurt als men boodschappen doet. Als we de krant mogen geloven koopt iedereen maar raak (meestal) kant en klaar maaltijden om ze vervolgens na een week weer weg te gooien omdat het over de datum is. En dan nog zeuren over de euro.
Ik gooi nog geen kruimel brood weg. Oud brood daar maak ik croutons van en de rest geef ik aan de vogels. Van een restje vlees maak ik lempers, zie mijn kooksite.

Zomerhitte betekent ook ’s avonds buiten vertoeven, na de nodige voorzorgsmaatregelen, zoals muggenolie opdoen, lange mouwen, lange broek, sokken over je broek. Maar je hebt toch muggenolie op gedaan, hoor ik u denken. Jawel, maar sommige soorten zijn zo slim geworden dat ze met dichtgeknepen neusjes bovenop je velletje landen en je dan alsnog lek steken. En zo nu en dan levert het ook leuke foto’s op, zoals deze hier.

Zomerzotheid

En de hitte houdt aan. Zou de aarde per ongeluk in een baan beland zijn waarbij we steeds dichter naar de zon worden getrokken? Dan wordt het straks één groot barbequefeest!

Gelukkig is het vakantietijd en op de weg is het tussen 6.00 uur en 6.30 uur heel rustig. Ik kan relaxed naar Utrecht rijden, zo nu en dan kom ik een kluitje auto’s tegen, die dicht op elkaar zitten, als F-pupilletjes die net het voetbalspelletje ontdekt hebben.
Mensen reageren ook vertraagd. Van de week hoorde ik op de Europalaan gierende remmen en een grote knal: er was een vrachtwagen achterop een bestelbus gedoken. Het was een vrachtwagen van een of andere textielfabrikant en op de zijkant stond heel grappig: “We hebben er schoon genoeg van!” Ja dat kan ik me voorstellen!
Zelf reageer ik ook vertraagd. Van de week was ik onder een boom doorgefietst waardoor er gezellig een spin in mijn haar beland was. Toen ik de fiets in de schuur zette, kwam spiderman naar beneden gejojood en ging aan mijn stuur hangen. Ik zei heel lakoniek tegen mijn lief: “wil jij die spin even weghalen, die hing in mijn haar.” En 2 seconden later besefte ik ineens dat ik eigenlijk bang ben voor spinnen! Dit doet de warmte dus met je. Maar dit is dan eigenlijk een voordeel. De middag daarvoor hadden we 30km gefietst en dat eindigde in een valpartij door mijn gestuntel met mijn fototoestel. Ik dacht onder het fietsen een plaatje te schieten, maar dat kun je beter niet doen. Het resultaat was een achterwiel dat naar de filistijnen is, een zere en opgezette knie bij Theo, een snee en een blauwe plek op mijn kin en een blauwe arm bij mij. Gelukkig misten we de brandnetels! En mijn fototoestel was ook nog heel, want die had ik in de lucht gehouden!

Verder word ik van dit weer ook altijd erg melig. En mijn zus Anita ook. Hieronder de mailwisseling van deze week:

R.: t’is niks dat het zo heet is, maar alles werkt op zijn elvendertigst! Een verslag versturen via de mail geeft een foutmelding. Via de post zegt ie dat er geen brievenbus is. Dus nu maar ouderwets via de fax, zucht. Straks moet ik nog postduiven gaan fokken!
A.: Ja, koeriers te paard wordt wel een beetj errug duur!
R.: het wordt hier ook weer zweterig, ik ga mijn haar omhoog doen!
A.: Alleen je hoofdhaar hoor! Bij het andere staat het een beetje raar.....
Word een beetje meelderig van de warmte.
R.: Nou, je brengt me wel op ideeen :-) Tis dat ik geen vent ben, anders deed ik alleen een condoom aan naar mijn werk. Hoezo meelderig pfffffff
A.: Waarom een condoom? Veel te zweterig. Gewoon een gezellige strik!
R.: Dat heeft mama ooit gedaan bij onze pa toen hij lag te slapen!
A.: I know! Was het toen ie jarig was of zo?

Tot zover de mailwisseling.
Maar het gekste volgt nog. Iedereen die ik hoor zit met dit weer te dubben wat er nu weer gegeten moet worden. Wij hebben gewoon een warme prak gekookt. 32 graden en dan aardappelen met bloemkool eten! En weet je wat nog het allergekste? Het smaakte nog geweldig ook.

Hittewerende bekleding

Ja, tunnels zijn er mee uitgerust, met hittewerende bekleding, zodat de schade na brandongevallen meevalt en niet de hele tunnel in elkaar stort. Mensen zijn niet zo verstandig als tunnels. Die lopen rustig, als het 33 graden is, met ontbloot bovenlichaam, zonder enige bescherming op het hoofd en met een velletje waarmee je zo reclame kunt maken voor de Melkunie, in de volle zon te wandelen.

Zonnevogels

Want het was toch nauwelijks uit te houden, deze tropische temperaturen. Wij zijn dat hier in deze koelere streken nou eenmaal niet gewend. Zelfs de Nijmeegse vierdaagse is na twee doden, honderden probleemgevallen en af en aan rijdende ambulances, afgelast. Ik moet er niet aan denken om ertussen te lopen. Vind het ook heel triest dat er mensen zijn overleden. Begrijp toch al niet hoe je het in je hoofd haalt om midden in deze zomerhitte zulke inspanningen te leveren. Dan kun je nog zo getraind en voorbereid zijn, zoals deze mensen waren volgens de berichten. De natuur gaat toch haar eigen gang. Wat dat betreft zijn de Zuid-Europeanen slimmer volgens mij. Die houden siësta op het heetst van de dag en vinden ons Hollanders maar rare Chinezen.


Zelf heb ik de afgelopen dagen zitten puffen alsof ik op zwangerschapsgym zat. Er was nauwelijks zuurstof in de lucht. Als je buiten kwam leek het of je een plastic zak binnenwandelde die net vacuum getrokken was. Alles wat je aan kleding aantrok, was na 5 seconden doorweekt van het zweet. Het raam openzetten had als enig effect dat je nog meer warme lucht binnenhaalde. Zelfs de ventilator in de slaapkamer was alleen bezig om de warme lucht te verspreiden en het leek er een warme föhn aanstond, een soort Santa Anawind. Is dit nu het broeikaseffect? Alleen de muggen zijn in hun element. Zodra de schemer invalt ben je niet veilig meer. Op de slaapkamer hoef je maar het licht uit te doen en je hoort die bloeddorstige wijven aankomen, want het zijn dus vrouwtjes hè. Sorry dat ik zo denigrerend over mijn eigen sexe praat, maar het is zo. Hoe het met mannetjesmuggen staat weet ik niet. Misschien zijn ze vegetarisch en prikken alleen brandnetels. Zo gauw je het licht uitdoet hoor je: ieeeng ieeeeeeng jengel jengel, mmmmmjeng, ….. Op een gegeven moment word je chagrijnig, boos, woest, er komt stoom uit je oren en er staat “moord” in je ogen te lezen. Je besluit om het kreng om te leggen, pakt je geladen geweer (lees: elektronische vliegenmepper) doet het licht aan en weg is mevrouw steekgraag. Dit heet nu “natuurlijke selectie” zo wist mijn collega te vertellen. Deze kleine groep slimmerikken, of slimmerika’s (het zijn nog steeds wijfjes) verdwijnt geruisloos in een donker hoekje waar ze het spelletje “ik zie ik zie wat jij niet ziet” met je spelen. Ze hebben een soort 6e zintuig waardoor ze weten dat ze verstoppertje moeten spelen zodra jij het licht aandoet. Ergens is er in onze schepping iets fout gegaan. Ik ga nu in mijn hittewerende bekleding in mijn hangmat liggen om daarover na te denken. Wordt vervolgd.

bron foto: Winnies stekkie

Relax man...

Ik heb besloten om, op advies van de reumatoloog, zo relaxed mogelijk te leven. Hij heeft gezegd dat ik een gezond lichaam heb. Er zijn bloed- en urine-onderzoeken gedaan waarbij er uitgebreid is getest op immunologische aspecten. En daar is uitgekomen dat ik heel schoon ben van binnen. Niet dat ik me ook zo voel. Maar meten is weten. Volgens de reumatoloog komt dit wel meer voor bij mensen die veel van zichzelf vergen. Jarenlang gaat het goed en staat men zichzelf niet toe om ziek te worden, maar op een gegeven moment gaat het lichaam protesteren omdat het teveel en te lang moet presteren en dan gaat ie terug pesten.
Volgens de reumatoloog staat mijn lichamelijke thermostaat gewoon te scherp afgesteld. En dan voel je pijn terwijl die er niet zou moeten zijn. Misschien kan ik het beste maar een verwarmingsmonteur raadplegen, ik bedoel maar, als er iets mis is met mijn thermostaat? Wellicht moet ik ontlucht worden! Zomer of geen zomer, gewoon veel uienpee en bruine bonen eten. Ik moest ook vooral mijn energie goed verdelen. Als ik de ene dag veel doe en zo’n 90 procent van mijn energie gebruik, dan kan het gebeuren dat je de andere dag met die overige 10 procent niet veel meer doet. Is niet erg volgens de medici. Gewoon makkie aan doen! Het werk het werk laten en lekker relaxen. Theo had al een gouden tip. Die zei doodnuchter: “Nou da’s toch makkelijk zat. Je neemt gewoon je hangmat mee naar kantoor. Geef ‘m een mooi plekkie, ga lekker relaxen en laat iedereen het lekker zelf uitzoeken.”
Eh.... hoe verkoop ik dit aan de Bouwdienst? Zullen ze er genoegen mee nemen als de vergadering begint en ik ga, in plaats van braaf te notuleren in mijn hangmatje liggen en zeg dat dit op doktersvoorschrift is? Zullen ze dat voor zoete koek aannemen?
Misschien komen onderzoekers er over 20 jaar wel achter dat je beter ongezond maar relaxed kunt leven dan gezond en gedisciplineerd, omdat dat laatste weer teveel van je vergt!
Ik ben in elk geval thuis wel relaxed bezig. Veel buiten doorbrengen, fietsen, wandelen en lekker schilderen in de tuin. Nee, niet de schutting, de dakpannen....

The long hot summer

Ken je ‘m nog? Die film van voor de oerknal met Don Johnson als Ben Quick? Maar daar wou ik het eigenlijk niet over hebben. Ik wou gewoon een beetje zaniken over de zomer en de bloedverziekend hete temperatuur die als een warme dikke watten deken over Nederland ligt. Ik hou wel van mooi weer. Maar ik kan slecht tegen deze extreme hitte. Zeker als het windstil is en je zowat met een zuurstoffles naar buiten moet. Een vroegere kennis van me zei eens, toen het ook zo tropisch was: “Ja, het is bijna te heet om kleren te dragen, je zou eigenlijk alleen in je condoom naar je werk moeten gaan.” Nu gaat dat bij mij natuurlijk niet op, maar zo heet is het nu dus weer.



We zijn deze week maar veel gaan fietsen. Zondag een tochtje van 29 kilometer. Maandag had ik me te pletter gewerkt en kwam niet verder dan de C1000 van 500 meter verderop. En dinsdag zijn we naar Driebruggen en langs de Reeuwijkse plassen gefietst. Ons favoriete steigertje waar we altijd gaan zitten met de benen in het water was nu natuurlijk overbevolkt met pubers die daar gingen zwemmen. Dus we hebben verderop een steigertje gepakt. Leuk hoor om daar te zitten. We zagen een stel jongens pogingen doen om te kanoe-en. Het leek wel een stel dronken Indianen, ze zwalkten van de ene naar de andere kant! En de lucht was weer mooi. Je kon merken dat het hoog in de lucht ook een beetje windstil was. Er hing recht voor ons een wolk in de vorm van een gigantische vogel. En een half uur later hing die er nog. Hij was maar een klein beetje vervormd. Eerst zag hij er uit als een frisse kievit, nu waren zijn kop en staart wat uitgerekt. En nog een kwartier later leek het meer een uitgevloerde ooievaar die een baby had laten vallen!

En vanmiddag heb ik lekker relaxed een dakpan beschilderd.