Goed gelukte misbaksels

De laatste tijd ben ik weer een beetje aan het schilderen geslagen. Soms samen met mijn zusje Ria en haar dochter Kristy. Mijn zusje is helemaal verslaafd geraakt aan de olieverf en maakt tegenwoordig prachtig kleurrijke doeken. Hier en daar moet de techniek nog wat verfijnd worden, maar het oogt al heel wat. En ook Kristy is al helemaal enthousiast geworden.
Ikzelf ben wat warrig de laatste tijd. De laatste tijd?? Ja, de laatste tijd. Ik ben van nature al wat warrig, maar als het op schilderen aankomt, weet ik meestal wel wat ik wil. Maar soms krijg je iets maar niet zoals je het hebben wilt. En als het dan eindelijk lijkt te lukken, ga je het verknallen door te rigoreus met bepaalde kleuren te gaan zitten vegen! Zo ook het onderstaande schilderij. Hier is het gelukkig weer een beetje goedgekomen, maar ik dacht eerst dat ik het hele doek vernaggeld had! Het is na wat vegen en opnieuw bijwerken toch wel een kleurrijk geheel geworden. Ik heb er onlangs mijn vriendin Caroline blij mee gemaakt.



klik op het plaatje voor een vergroting

De leeuwinnen hieronder zijn pas verschenen, nadat ik eerst gepoogd had een bos in herfstkleuren te schilderen. Dat bos mislukte. De bomen leken op geknakte lucifers, de lucht zag eruit als zwaveldamp. Het bospad leek op een geasfalteerde snelweg waar her en der een verdwaalde kunstplant tussen stond. Kortom het was weer 10 x niks. Dat was ook mijn eigen schuld, want ik ging schilderen om afleiding te zoeken, omdat ik die dag heel gefrustreerd was. Ja en wat komt er dan uit? Een zootje ongeregeld natuurlijk. Toen mijn lief thuiskwam van het voetbalveld, had ik nog steeds niks concreets. Ik had alles weggeveegd en het zag er uit als een grote groengele vlek. Hij zei heel lief tegen mij: leg het nou maar weg en ga van de week verder, dan zul je zien dat er wel iets moois komt. En die raad heb ik opgevolgd. Het resultaat zie je hieronder. Soms is het wel verstandig om naar je wederhelft te luisteren :-)



klik op het plaatje voor een vergroting

Schuifdeurproblematiek

Weleens geprobeerd om een papier te plakken op een glazen deur die automatisch open gaat als je ervoor staat? Dat is net zoiets als dat filmpje met die glazenwasser die zo'n deur probeert te zemen. Ik weet niet of je het filmpje kent, maar het is erg komisch om te zien. En dat was ik van de week kennelijk ook!



We zouden op het werk een groepje Europese mensen krijgen die in het auditorium een vergadering zouden hebben. Om de mensen van de receptie niet op te zadelen met het doorverwijzen van al die buitenlandse personen naar de juiste lokatie, besloten we om A3-tjes op te hangen met pijltjes waar ze naar toe moesten lopen. (niet de tekst zoals je op het plaatje ziet, want dat is ons whiteboard met melige teksten!) Het eerste A3-tje eerste wilde ik dus op zo'n automatische schuifdeur plakken. Jaaa, maar die gaat dus open net als jij je papier er tegenaan wil plakken. Ik besloot om mee naar rechts te gaan. Maar na 1 seconde gaat die deur weer dicht (naar links). Ik zwenkte sierlijk mee naar links. Maar intussen kwam er iemand aan waardoor de deur weer open ging. En dus zwiepte ik weer naar rechts. Maar mijn plakbandje was aan mijn vinger blijven plakken, dus moest ik een nieuwe pakken. Intussen schoof de deur weer netjes dicht (naar links). Ik probeerde kalm te blijven, knipte een nieuw plakbandje en deed de zoveelste poging. Maar helaas, er kwam alweer iemand aan en dus schoof de deur weer naar rechts. Daar kleunde ik met een noodgang het papier er op. Dat zal ongetwijfeld een raar gezicht geweest zijn, maar ik kon echt niet anders, het was de enige manier om het papier er op te krijgen!
Dus Bouwdienstcollega's, als jullie me bezig hebben gezien.... ik was niet bezig met droogschaatsen, noch was ik de glazen deur aan het mishandelen. Ik was bezig met een stukje serviceverlening aan onze buitenlandse gasten. En nu maar hopen dat die buitenlanders voor ons ook zo aardig zijn.

cartoons van Mohammed

Het is weer eens zover. Half Europa en de Arabische wereld staan op zijn kop om een paar spotprenten van een Deense Krant. Het AD meldt dat Arabische landen straffen eisten tegen de tekenaars, er zouden doodsbedreigingen zijn geuit en een religieuze moslimleider vaardigde een fatwa uit tegen Deense soldaten in Irak. Nu klinkt dat misschien heftiger dan het is. Een fatwa is geen doodsoordeel zoals sommige mensen denken, maar een religieuze opinie van een moslimgeleerde (wat natuurlijk wel een doodsoordeel in kan houden). Niettemin blijft het een extreem overdreven reactie dat een groot deel van de moslims zwaar beledigd is door een paar van die onschuldige prenten. Net zoals de reacties in de krant overdreven zijn. Waarom moet je al die reacties trouwens plaatsen? Dat zet mensen alleen maar meer tegen elkaar op. En dat de betreffende Deense krant nu ineens excuses gaat maken! Excuses waarvoor? Omdat je op een paar lange vrome tenen hebt gestaan? Is er nu echt niks anders waar je je druk over kunt maken? Massa’s mensen worden afgeslacht in zinloze oorlogen, half Afrika krepeert van de honger en de aids. De hele aardkloot wordt naar z’n grootje geholpen door onze vervuiling en door de mens veroorzaakte natuurrampen. En dan gaan mensen tekeer over een paar tekeningen. Schiet mij maar lek, ik snap het allemaal niet meer. Geert Wilders plaatste ze op zijn website om de makers van de prenten een hart onder de riem te steken en te laten zien dat hij solidair met ze was. Niet echt een slimme actie. Ik denk dat hij binnenkort alleen nog veilig op straat kan lopen in een niqaab, zo’n burka die je hele gezicht bedekt. Hij zal ook die geblondeerde poedelpruik moeten bedekken, anders wordt ie alsnog herkend!



Nee dan Rita Verdonk, met wie mensen een haat-liefde verhouding hebben. Die zei laatst heel optimistisch dat de problemen tussen de bevolkingsgroepen in Nederland teveel aandacht krijgen in de media (ben ik het helemaal mee eens), terwijl er ook zoveel goede dingen gebeuren (hier heb ik waarschijnlijk wat gemist). En om zelf het goede voorbeeld te geven is ze aan het koken geslagen met honderd gasten. Ze heeft zelfs geleerd hoe je uien moet snijden: met het mes aan de goede kant. Ik zou niet weten hoe je het anders moet doen, want die andere kant snijdt voor geen meter! En uien of geen uien, het blijft om te huilen in Nederland.