Gemeentelijke verkiezingen

ik was er uit. Eindelijk, na lange tijd zou ik weer eens gaan stemmen. Op Burgerbelangen Bodegraven. De door hun genoemde speerpunten trokken mij wel aan: zorg, jeugd, toerisme en ook de omgeving van Bodegraven was als prioriteit genoemd. Geen zwaar verkeer over de landelijke wegen. Daar zag ik wel brood in. Op 19 maart toog ik naar het gemeentehuis, zonder stempas, want die had ik niet ontvangen. Ik had wel mijn ID bij me en dacht dat ik daarmee wel een nieuwe stempas zou kunnen krijgen. Maar nee, dat was niet het geval. Een van de medewerkers ging het nog navragen en vroeg mijn adres, maar dat mocht niet baten. Ik had geen stempas ontvangen en ook niet aangegeven dat ik hem kwijt was, dus ik mocht niet stemmen. Het excuus was dat de gemeente Bodegraven op 3 maart iedere stemgerechtigde burger een uitnodiging had gestuurd en op die stempas stond ook vermeld dat je bij het kwijtraken daarvan een nieuwe kon aanvragen. Ja allemaal leuk en aardig, maar ik had niks kwijtgemaakt en hoe zit het als je nu niks hebt ontvangen? Dan kun je ook niet weten dat je een nieuwe stempas aan moet vragen voor de verkiezingsdatum. Ja, vette pech, maar ik mocht niet stemmen, duizendmaal excuus, maar dat zat er dit keer niet in. Nou dan niet! Aldus mijn eerste boze gedachte. Dan ga ik een keer stemmen en dan heb je zoiets! Dan maar wachten tot de landelijke verkiezingen? Maar ja, wie moet ik dan stemmen? Er is geen enkele policus/ca waarvan ik zeg: jij komt met goede argumenten, jij maakt misschien waar wat je belooft. Ik besef echt wel dat ik niet de enige Hollander ben die voor deze rotkeuze staat. Ik heb ooit eens een stemwijzer geprobeerd, samen met mijn beste vriend. Bij mij kwam er PVV uit en bij hem de Partij voor de dieren! Maar ik heb niks met die geblondeerde witkwast van een Wilders en mijn goeie vriend heeft niks met dieren, behalve als ze gebraden op zijn bord liggen. Waarom is het voor de gemiddelde Nederlander zo moeilijk om te stemmen? Mijn dochter zei onlangs iets om over na te denken. Toen ik mopperde over het feit dat Wilders wel erg ver ging met zijn uitlatingen over Marokkanen, stelde zij dat dat wel waar mocht zijn, maar dat Wilders en zijn ongenuanceerde uitlatingen er wel voor zorgden dat er duidelijk in beeld kwam hoe onze zogenaamde tolerante landgenoten werkelijk denken over buitenlanders. Want zeg nou zelf: heb je ooit weleens iemand horen zeggen: jottem, er komt een Marokkaanse familie naast ons wonen? Nagenoeg niemand is daar blij mee. Vrijwel iedereen heeft zo zijn vooroordelen. Als ze niet crimineel zijn, dan is het wel omdat ze veel kinderen hebben die waarschijnlijk overlast bezorgen, of ze ergeren zich aan de hoofddoeken van de vrouwelijke gezinsleden. Ik dacht bij mezelf: ja, dochter, daar heb je wel een punt.Je kunt je wel kapot schamen voor die Wilders, maar hoe sta je er zelf in? Pas als we zonder vooroordelen naar onze allochtone landgenoten kijken, pas als we iedereen accepteren zoals ze werkelijk zijn, zijn we een stapje verder en hebben we recht van spreken. Pas dan zijn we een stukje verder in onze ontwikkeling en een stapje dichter bij saamhorigheid, tolerantie, betrokkenheid en al die dingen die zo nodig zijn voor een land als het onze.