België, Dat liedje zongen wij vroeger altijd tijdens de vakanties in het Belgische Stavelot, een lieflijk plaatsje in de Belgische Ardennen. We zongen het samen met de bevriende Belgen die daar ook altijd op vakantie gingen. Vooraf was er dan een volleybalwedstrijd tussen de Hollanders en de Belgen waar ik steevast als scheidsrechter optrad. Meespelen was geen optie, want volleyballen met mensen die het nagenoeg nooit doen is niet geheel risicoloos. Tijdens de wedstrijd waren beide partijen behoorlijk fel, maar na afloop gingen we op de ‘ouwe jongens krentenbrood manier’ een biertje drinken in de kantine van het zwembad. En dan zongen we tijdens de karaoke gebroederlijk het liedje: Belgie c.q. is er leven op Pluto? Warme herinneringen heb ik aan die tijden en aan de Belgen.
Vandaag de dag ben ik ze uit het oog verloren, maar ik heb er wel een Belgische vriendin bij: Lilith alias Litha die ik via Hyves heb leren kennen. Met haar ben ik vandaag gaan lunchen in Antwerpen en dat was super! Tot mijn eigen verrassing reed ik er in 1 keer heen! Na het hartelijke onthaal met koffie, koekjes en behoorlijk diepgaande gesprekken, zijn we met de tram naar het centrum van Antwerpen gereden. Het was al even geleden dat daar ben geweest en ik was vergeten wat een prachtige architectuur er te zien is. Vlak voor een schoenwinkel ging mijn espadrille kapot. Dat kon geen toeval zijn! Ik heb meteen maar een paar andere gekocht.
De lunch in de tuin van een prachtig restaurant was heerlijk. We hebben een vegetarische spaghettischotel genomen en die was niet te versmaden. Ook daar weer volop verder gebabbeld. Wonderlijk hoe er met sommige mensen meteen die klik is. Je ziet elkaar voor ’t eerst in levende lijve en het voelt meteen al vertrouwd. Alsof je elkaar al heel lang kent. Net of je een oude klasgenoot of familielid na jaren weer tegenkomt en aan de praat raakt. Er is herkenning, een verheugd gevoel van: oh leuk daar ben je weer! Terwijl je zeker weet dat elkaar nooit eerder gezien hebt. We zijn allebei Ram van sterrenbeeld en op een of andere manier is er dan al gauw een soort saamhorigheid. Dat heb ik wel vaker gemerkt bij mensen van mijn sterrenbeeld.
Na de lunch hebben we een klein wandelingetje gemaakt en heeft ze me een aantal mooie stukjes Antwerpen laten zijn, de Kathedraal met aan de buitenkant (bronzen?) beelden van Appelmans, waarvan er 1 een echt mens is. Die laat de mensen, die er voor de foto gaan staan, schrikken! het standbeeld van Rubens (zonder zijn weelderige modellen), Het prachtige stadhuis met een standbeeld ervoor die onderdeel is van de legende van de naam Antwerpen. Litha ontpopte zich als een ‘gouden’ gids en vertelde vol liefde over haar stad, die op zo’n manier nog meer voor je gaat leven. Het hele smalle lieflijke straatje waar je je een paar eeuwen terug waant is zo’n voorbeeld.
Na nog een paar mooie plekjes te hebben opgezocht, zoals de brug bij de Schelde met de twee stenen leeuwen gingen we terug. Onderweg zat ik nog shocking klem between de deuren van de tram! Sommige trambestuurders kijken niet zo krap of iedereen wel volledig binnen is geloof ik. Toen ik bevrijd was ging de tram ook meteen rijden en stuiterde ik zowat weer van het afstapje. Volgens mij moeten mijn medepassagiers gedacht hebben dat ik daar een soort comedyshow stond op te voeren! Nou ja, dan hebben er in elk geval een paar mensen extra gelachen vandaag. Wij hebben – naast de serieuze gesprekken - ook heel veel gelachen. Het is mooi als je gewoon onbevangen jezelf kunt zijn bij elkaar. Je niet te hoeven afvragen: kan ik dat wel zeggen of doen? Het voelt heel bevrijdend, want dat kun je jammer genoeg niet bij iedereen.
Aangezien ik de heenweg zo soepel gevonden had dacht ik dat de terugweg ook wel een eitje zou zijn. Not! Ik heb nog steeds moeite met de Belgische bewegwijzering en reed per ongeluk eerst weer richting stad. Terug op de doorgaande weg raakte ik op de snelweg richting Eindhoven. Toen bedacht ik me dat Eindhoven wel erg oostelijk lag en ik besloot om er ergens af te gaan en dan maar binnendoor noordwaarts te crossen. Hierbij had ik weer geen rekening gehouden met de bewegwijzering die hier en daar totaal ontbreekt en ik af moest gaan op mijn oriëntatievermogen (dat meestal ook helemaal zoek is!) Als je dan ook nog vast komt te staan in een file is het met mijn geduld (of liever het gebrek eraan) heel snel gebeurd. Ik ben niet voor niks een Ram, impulsief, ongeduldig en altijd vliegende haast.
Ik besloot na dit stukje sigthseeïng de snelweg weer op te zoeken. Dan maar omrijden via Eindhoven. Geen goed plan. Het ging in eerste instantie goed. Maar in Nederland zijn ze overal met wegwerkzaamheden bezig. Zo ook hier! En jawel hoor, ik reed probleemloos van de ene file in de andere. Daar schijn ik toch een neus voor te hebben. Zodoende heb ik er op de terugweg zo,n 3,5 uur over gedaan. Een andere vriendin vroeg zich af of ik toch maar niet aan de Tom Tom moest. Maar dat wil ik niet. Ik ben bang dat ik dan helemaal lui word. Ik zie mezelf dan ook zomaar een heg of een kanaal inrijden, net als op de reclame. Dan maar de toeristische route! Misschien dat ik volgende keer na een dagje Antwerpen wel in Frankrijk terechtkom voor een stukje sightseeïng. Gewoon genoeg geld en een tas met kleren meenemen, niks aan de hand! (zei deze optimistische Ram)
0 Comments:
Post a Comment
<< Home