Verhuisperikelen

Sommige mensen denken dat verhuizen mijn hobby is. Dit omdat ik nu al voor de vierde keer in een half jaar tijd met dozen loop te slepen en van hot naar her verhuis. Ik word nog net geen Swiebertje genoemd. En ik loop nog net niet met een knapzakje het dorp rond. Maar dit keer was ik van plan om langer te blijven zitten. De vorige drie waren noodadressen. Ik ben van plan om hier wat langer te wonen.

Van RenyJuta

Toch heb ik spijt dat ik niet wat meer dingen heb weggegooid voor die tijd, want je loopt met dingen heen en weer te sjouwen die je daarna soms gewoon weggooit omdat je ze niet meer kwijt kunt of omdat ze niet meer passen in je huidige woning. Dit is voor degenen die me helpen verhuizen misschien wel een beetje irritant, bedenk ik me. Ik loop nu zelf trouwens een beetje op mijn tandvlees, want op het werk is het ook een beetje te druk. Na het werk weer klussen en schoonmaken en opruimen. Bijna geen moment rust en dat sloopt je. Op hyves schreef ik al dat mijn nagels eruitzien of ik french manicure heb gehad. Dat komt door die witte verf die ik op de plinten en aan de zijkant van de trap heb gebruikt. Ook in mijn haar zat van die witte verf. Een van de collega's dacht al dat ik blond aan het worden was. Nu ben ik dat wel wel een beetje (sort of) Maar in mijn haar zat gewoon ouderwets witsel, niks coupe soleil.

En voor de zoveelste keer neem ik me voor om nou eens niet zoveel meer te bewaren. Gooi gewoon wat vaker iets weg! Soms lijk ik mijn moeder wel. Die kon ook nergens afstand van doen. Ik kan me herinneren dat haar tuinpad opnieuw aangelegd moest worden, zodat de containers makkelijker over het pad konden. Nou dat kwam voor de bakker hoor. Maar ach ach ach, een van de harde werkers wilde een tulp elimeneren die midden op het pad stond. Nou maar dat ging niet door. Mijn ma wist het net te voorkomen en die ging pontificaal voor de tulp staan of het de korenwolf was die voor uitsterven behoed moest worden. Ze zou een goeie geweest zijn voor natuurmonumenten.

Van Blogs

Waarschijnlijk had ze het voor elkaar gekregen om de Betuweroute voor een half jaar stil te leggen. Dat ze door die tulp te beschermen dan toch wat om moest lopen om de container weg te brengen, dat deerde haar niet! Die tulp mocht niet weg, want die was een keer aan komen waaien en dus dierbaar. Zo was ze tegen meerdere dingen of dieren. Vlak bij mijn ouderlijk huis heeft een hele tijd een boerderij gestaan met een sloot. De eenden uit die sloot kwamen allemaal bij ons voor de deur kwaken omdat ze simpelweg wisten dat mijn ma wel oud brood had en dat ook naar buiten strooide.

Van Blogs

Misschien dat de buren niet zo gecharmeerd waren van die blerende eenden, maar mijn ma had er een zwak voor. Net als voor de poes van de achterburen. Die kwam altijd bij haar in de tuin slapen, omdat ze van die zonnige plekjes in de tuin had. Ach, het heeft wel wat vertederends. Ik denk altijd met tederheid terug als ik aan mijn moeder denk.

En nu, nu ga ik naar bed, dromen over het huis dat al kant en klaar is ....