Schoonheid

Soms heb je van die dagen, dan kun je de hele wereld aan. Je doet zes dingen tegelijk en nog met plezier ook. Zelfs de notoire chagrijn kan je niet van je stuk brengen. Maar je hebt ook dagen…. dan word je al moe van alleen ademhalen. De hele dag wil je van alles, maar je doet niks. Zulke dagen heb ik achter de rug. Vandaag gingen mijn lief en ik daar iets aan doen, want hij zat in dezelfde modus als ik: een en al vermoeidheid.

We gingen naar het Elysium in Bleiswijk om eens lekker te bubbelen en bruisen in de warme badjes, lekker de sauna in en gewoon ongelofeloos lui zijn. En we hebben genoten. In het warme buitenbad scheen de zon op de bodem en dat gaf een prachtig effect op de tegelvloer. Lila, kobaltblauw, goud en zilverwitte vlakjes schitterden op de bodem, de golfslag zorgde voor een stukje extra schoonheid door lichtstrepen te toveren die als zilveren linten over de bodem dansten. Je kon er uren naar kijken.

Normaal neem ik altijd overal foto’s van. Maar in het Elysium mag dat begrijpelijkerwijs niet. Zelfs je mobieltje mag niet mee naar binnen, want stel je voor dat je stiekem een foto maakt van een blote badgast. Niet dat ik daar behoefte aan zou hebben, bovendien kan mijn mobiel dat niet, want die heb ik alleen om te bellen en sms-en. Maar vanuit kunstenaarsperspectief bezien is het weleens jammer, want je ziet nergens zoveel uiteenlopende en waanzinnig interessante objecten als in een complex waar iedereen bloot rondloopt. In de kunst is ieder lichaam prachtig, zowel de wandelende draadnagel als de vrouw met de weelderige vormen die in een Rubensdoek niet zouden misstaan.

Waar ik vandaag ook van genoten heb is de avondlucht, die van minuut tot minuut veranderde. Een waar kleurenpalet van warm rood, zacht geel en daartussendoor grijs en blauwtinten. God is goed in schilderen, dat is zeker. En mijn energietank? Die is aardig bijgevuld. Ik spring zo over een tekkel heen. Maar dan moet ie wel eerst dood gaan liggen.