Balinees

Het woord Balinees gebruik ik hier niet in de zin van “uit Bali afkomstig” of “in Bali wonende persoon”, maar ik gebruik het illegaal als een synoniem voor “baaljargon”.
Baaljargon bestaat uit woorden en uitdrukkingen die alles te maken hebben met balen.
Balinese uitdrukkingen heb je in verschillende gradaties. Zoals:

(zuchtend): ik zit niet lekker in m’n vel - dit is mild Balinees
(geïrriteerd): is het nou nog geen 5 uur?? - dit is medium Balinees
(saggo): bleeeeergh!!! - dit is large Balinees, oftewel de vergrotende trap
(agressief): go blergh!!! go blergh!!! go blergh!!! - dit is extralarge Balinees, overtreffende trap

Dan heb je de woorden stier en stekker. Je kunt balen als een stier of als een stekker. Dat van die stier snap ik niet helemaal, want wat valt er te chagrijnen voor een stier? De meeste exemplaren bezitten een weiland vol weelderig gevormde Berta’s 1 en 2, die hem al dan niet vrijwillig behagen. Menig man zou jaloers zijn met zo’n harem aan rondborstige dames om hem heen.
Dat die stekker baalt kan ik me levendig voorstellen. Je zult maar meerdere keren per dag met je poten in twee elektriciteitsgaten gestopt worden en meteen 220V door je donder gejaagd krijgen. Wat valt er dan nog te lachen? Ik zou ook niet blij zijn!
Maar eigenlijk zijn beide woorden gedateerd. Kunnen we niet beter een update verzinnen? Bijvoorbeeld: balen als een Hollander. Want dat wij Hollanders balen staat als een paal boven water hoor. Een kleine selectie: Hollanders balen van het weer, de euro, hun schoonmoeder, onaangepaste allochtonen, de files, het OV en dan nu weer het EU referendum.
Nu hebben ze voor dat laatste wel iets aardigs bedacht, een website met vragen die je kunt beantwoorden. En op basis daarvan weet je of je ja of nee zult stemmen. Je kunt zelfs de hele Europese Grondwet doorlezen, een lijvig document van 349 pagina’s dat - zoals te verwachten viel - in zeer wollige taal is geschreven. Over sommige dingen blijf je je ook verbazen. Zo staat er bij artikel 1.4 punt 2 :
Binnen het toepassingsgebied van de Grondwet en onverminderd de bijzondere bepalingen ervan, is iedere discriminatie op gebied van nationaliteit verboden.
Bij mij rijst nu de vraag: en hoe zit dat met andere gebieden? Mag je bijvoorbeeld wel gediscrimineerd worden vanwege je geloof, je geslacht, je financiële status, je beroep, je kop vol kraters of je rode haar? Of zal dat elders beschreven staan en heb ik het over het hoofd gezien omdat het te “wollig” beschreven stond? Hm, dat brengt me meteen op een nieuw “Balinees” begrip: wolbaal!

in de wolken

Ik kijk graag naar wolken. Tijdens fietstochtjes door de polder als de avondzon de blauwe lucht verandert in een kleurenpalet van zacht geel, naar roze gemarmerd tot soms baksteenrood, waarin dan kleine schapenwolkjes zachtjes als minizeilscheepjes voorbij varen. Maar ook stormluchten zijn prachtig om te zien, van die hard voorbij jagende stapelwolken. Zeelandluchten noem ik ze, omdat ze zo goed in het weidse land van die provincie passen. Soms zie je ook weleens van die schapenwolken in groter formaat. Stapelschapen zogezegd. Wolken vanuit een vliegtuig gezien, lijken op donzige reuzenwatten. Alsof je er zo in zou kunnen springen. En met een bepaald licht lijkt het of je boven Antarctica vliegt, boven ijsbergen en nevelige wateren. Op heldere dagen met een koude lucht zie je veel van die condensstrepen van vliegtuigen in de lucht, vaak in de vorm van een kruisje. Alsof piloten een reusachtig boter-kaas-en eieren-spelletje aan het spelen zijn. Of je ziet 1 kruisje van twee vliegtuigen. Als dat dan ook nog ergens in de hoek van het uitspansel is, lijkt het net of je met een reuzenhand dat kruisje aan kunt klikken zodat je hemelscherm uitgaat. Opslaan als??
Op het strand aan de Algarve heb ik eens een hele tijd naar de wolken liggen kijken, sommige zag je groeien, andere smelten door het zonlicht. En ik zag gezichten, die steeds veranderden. Zou het dan toch waar zijn? Dat engeltjes op wolken vertoeven? Het moet haast wel!

Maine Coon

Verstrooidheid ten top

Een tijdje geleden hebben mijn lief en ik afgesproken (en ook in ons testament laten zetten) dat we na onze dood gecremeerd en verstrooid willen worden. Maar dat laatste hoeft eigenlijk niet, want ik ben nu al verstrooid! Wat zeg ik? Ik ben mijn hele leven al verstrooid en vergeetachtig. Dat dat ook rare situaties op kan leveren, merk je als je ineens vergeet hoe iets heet. En dan gaat het niet eens om moeilijke woorden. Maar om hele gangbare begrippen en woorden die je bijna dagelijks gebruikt. Zo wilde ik eens aan een collega vertellen dat er een lampje van mijn richtingaanwijzer kapot was. Maar ik kon maar niet op het woord “richtingaanwijzer” komen. Dat leverde de volgende conversatie op:

R: Mijn ene lampje van de auto is kapot.
F: Welk lampje bedoel je?
R: Nou eh, je weet wel (koortsachtig nadenkend)
R: Hoe heet zo’n kreng ook alweer?
F: Iets van je dashboardverlichting?
R: Nee joh, dat van dat staafje naast je stuur.
F: Hmmm (knikt begrijpend, wat bedoelt ze in Godsnaam?)
R: Dat staafje als je de bocht omgaat en daar dat lichtje van!
F: Oh, van je richtingaanwijzer?
R: Ja! Wat goed dat je dat meteen snapt!

Gelukkig is de betreffende collega zelf ook nogal verstrooid. En nog geen week later vroeg hij iets aan mij. Hij zocht een klembord voor een dossier. En het woord “klembord” wilde niet te binnen schieten. Dat ging ongeveer zo:

F: Reny, heb jij voor mij zo’n eh.. groen ding?
R: Bedoel je een plant? (bedoelt-ie vast niet)
F: Nee joh, zo’n ding met ijzer er op en zonder gaten.
R: (hoopvol) Een hark?
F: Nee, zo’n eh… eh.. papier-vasthoud-ding.
R: Zo’n klemdinges?
F: Ja! Dat bedoel ik. He gelukkig maar, als ik jou toch niet had….

Altijd fijn als je iemand blij kunt maken met je lichtende aanwezigheid!

schilderijen van Reny

Eindelijk is het gelukt om een paar plaatjes van mijn schilderijen te plaatsen.


De oerbron


De kosmos


De eeuwige kringloop

Meer werk van mij zien? Kijk bij:


Foto's en schilderijen van Reny

bacterie-ellende

Ik heb last van de kleintjes. Ja niet de kinderen, want die zijn allang groot. Maar van die heeeele kleintjes. Ik heb een heliobacter pylori. Dat klinkt als een hypermoderne geavanceerde design vliegmachine. Iets waar Adam Curry zo de markt mee op zou kunnen. Maar helaas, het is een ordinaire bacterie. Een hele hardnekkige die in mijn maagwand genesteld zit en het daar kennelijk prima naar de zin heeft. Hij trok zelfs een lange neus tegen de maagzuurremmers die ik al een paar keer van de huisarts kreeg. En dat waren toch geen lekkertjes.
Nu heb ik een kuur van drie soorten medicijnen gekregen om het ding uit te roeien, voordat ie zich kan gaan ontwikkelen tot een maagzweer. Of erger nog: maagkanker. Maar zover zal het waarschijnlijk niet komen. Ik word goed in de gaten gehouden door de internist.
Vorige week heb ik voor het eerst een gastro gehad. Een maagonderzoek waarbij ze je een slang door de strot duwen, waarna je wurgreflex gaat werken en je spontaan kokhalsneigingen krijgt. Die dien je te onderdrukken en je moet gewoon proberen de slang in te slikken, waardoor die verder naar beneden gewerkt wordt en ze (heel interessant overigens) in je slokdarm, maag en twaalfvingerige darm kunnen kijken. Je kunt zelf ook meekijken op een monitor en dat is wel heel apart. Ik had niet verwacht dat ik er van binnen zo egaal rozig uit zou zien! Mijn slokdarm deed me denken aan een grote roze tunnel en mijn maagwand leek op aarbeienvla.
Tijdens dat kijken wordt er ook nog een soort draadje met happertje door de slang gewerkt. Deze hapt her en der een stukje uit je binnenkant (biopsie heet dat geloof ik). En deze stukjes weefsel worden op kweek gezet. En daar bleek dus die taaie rakker in te zitten. Maar goed dat ze die biopsie gedaan hebben, want zo op het eerste gezicht leek er dus niks aan de hand en zag alles er perfect uit (zoals gewoonlijk zou ik bijna willen zeggen). Mijn lichaamscellen zijn altijd zo onhebbelijk om zich keurig te gedragen als ik onderzocht word door die of gene specialist. De dagen daarvoor hebben ze zich dan vreselijk misdragen, zorgen voor gewrichtspijn, maagpijn, moeheid etcetera. En als je dan bij de arts op de snijplank ligt, nou ja oke de behandeltafel dan, want snijden doen ze niet zo vaak, dan houden ze zich keurig stil en in het gareel. Net als een basisschoolklasje dat net gehoord heeft dat de inspecteur van het onderwijs op visite komt en vermanend is toegesproken door de meester of juf. Ook als er een foto genomen moet worden doen ze zo misselijkmakend lief, glimlachen tegen het röntgenapparaat alsof ze de playmate of the year zijn. Zo nu en dan komt er wel eens een onverwacht onderzoek en ja, dan vallen ze dus door de mand.
Zo is mijn schildklierafwijking aan het licht gekomen en dus ook deze heliodinges. Dat heeft me wel aan het denken gezet. Misschien moet ik niet zo openhartig zijn tegen mijn eigen cellen, maar ze gewoon wat vaker overrompelen met een verrassingsaanval! Hmm, iets om over na te denken.....