Hoe sterk is de eenzame fietser….

Die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind zichzelf een weg baant? Ken je 'm nog die hit van Boudewijn de Groot? Nee? Dan ben je niet zo'n ouwe knar.

Ik vroeg het me vanmorgen af, toen ik op de fiets stapte voor een rondje Reeuwijkse plassen. Ben ik sterk genoeg vandaag? Zal ik het volhouden met die wind? En ja hoor, het ging lekker. Omdat het nog vroeg was waren er nog niet veel mensen, hier en daar een fanatieke jogger en een paar wandelaars, met of zonder hond maar altijd vriendelijk goede morgen zeggend.

De natuur ontwaakt, een laagstaande zon die een betoverende weerschijn geeft op het riet langs het water. Slechts het geruis van de altijd hoorbare A12 is een kleine stoorzender.

Ik fiets door het stiltegebied, dat nu ook werkelijk stil is. Dit is het broedgebied van duizenden vogels die tijdens hun hofmakerij een oorverdovend kabaal maken.

Vogels hebben het geluk dat ze analfabeet zijn, hoeven zich dus ook niks van die door mensen geschreven bordjes met "stilte, broedgebied" aan te trekken en kunnen naar hartelust krijsen tijdens het liefdesspel. Dat hoeven wij als “beschaafde mensen” niet te flikken! Nou ja... je hebt mensen die doen of ze vogels zijn :-)
In het water drijven boomstammetjes, ik verbeeld me dat het krokodillen zijn, wachtend op buit. Alhoewel…. overstekende gnoes vind je hier niet, wel veel meerkoetjes, die opvallend rustig zijn.

In de lucht zwermen Canadese ganzen. Ze trekken naar het noorden, de helft zwenkt weer af en neemt een andere route. Zouden ze van de leg zijn door die warme winter? Of zou de TomTom defect zijn?

Er duikt een donkere vorm op in het water, het monster van Loch Reeuwijk? Ik maak er een foto van. Thuis even fotoshoppen en dan heb ik mijn eigen “Nessie”.