Boer zoekt vrouw, vrouw zoekt ridder

Dialoog tussen M en D, (twee vrouwen van deze tijd):
M: “Die Coen is echt lekker! Jammer dat hij altijd van die foute witte sokken draagt, anders zou ik er wel werk van maken.”
D: “Ja, dat vind ik van Mark ook zo zonde, die draagt dan wel geen witte sokken, maar hij heeft nog van die shirts met zo’n stomme Hawaï print.”
M: (met een ongelovig gezicht) “En die draagt-ie ook nog? Ongelofeloos!”
D: “Nee, maar ze hangen in de kast omdat hij het zonde vindt om ze weg te doen.”
M: “Tja, da’s wel een minpuntje. Daar zou ik iets aan doen als ik jou was.”
D: “Ik knap er eerlijk gezegd helemaal op af. Sterker nog: ik ben er klaar mee.”
M: “Ga je het uitmaken?”
D: “Denk het wel, maar dan wil ik wel eerst iemand anders scoren.”
M: “Jacco is misschien wel iets voor jou?”
D: “Nee joh! Die loopt op van die foute Asics, daar zie ik me niet naast lopen!”
M: “Henkjan dan?”
D: “Neuh, die valt op slank en elegant. Dat is echt zo’n mierenneuker”
En zo gaat het afzeiken nog even door.

Ik denk dat ik van een andere planeet kom, want het interesseert mij hoegenaamd geen ene ruk welke kleur sokken iemand aan heeft. Misschien dat het me op zou vallen als het twee verschillende sokken zijn, maar dan nog zou ik waarschijnlijk denken dat het een trendsettend typje was die originaliteit hoog in het vaandel heeft staan. Eigenlijk is de kerstman ook een hele foute man met die rare rooie outfit van ‘m en die dikke pens. En dan heeft hij ook nog geen hippe auto, maar een slee met bellen en keutelende rendieren! Of zouden vrouwen hem een uitzondering vinden? En gooien ze ook de deur dicht als bijvoorbeeld een George Clooney met een fles Martini en witte sokken voor de deur staat?
Ik ben blij dat ik geen vent ben. Je mag geen witte sokken dragen, geen foute overhemden, geen Asics, je mag geen blubberbuik hebben maar wel een strak kontje (dat laatste moet zelfs als ik de meeste vrouwen moet geloven), een vlotte babbel maar niet al te macho, tegelijkertijd gevoelig genoeg om aan te voelen wanneer zij troost wil in plaats van seks. Je moet complimentjes geven, maar niet al te vaak, want dan wordt ze wantrouwend, dan denkt ze weer dat je vreemdgaat. Je moet vooral humor hebben, intelligent zijn, een goedbetaalde baan hebben, niet naar andere vrouwen kijken, attent zijn, waar nodig de ridder op het witte paard spelen. Niets zo erg als een aantrekkelijke ridder die na de wittebroodsweken verandert in een smakkende, slurpende, boerende, bierdrinkende, scheten latende holle bolle gijs.

Aan de andere kant… sommige mannen stellen weer zulke hoge eisen aan hun ideale vrouw dat ik het niet vreemd vind dat ze nog steeds single zijn. Hun (keuken)prinsesje moet de ideale maten hebben, een slank poppetje met buitenproportioneel grote borsten, blond en intelligent, (niet te intelligent natuurlijk, want ze moet hem niet de loef afsteken). Eigenlijk een soort opblaaspop met een afgepaste dosis hersens. Niet te beroerd om een biertje te halen als hij moe en met zweetsokken onderuitgezakt op de bank voetbal zit te kijken, niet zeuren van “we moeten het eens over onze gevoelens hebben”, niet buitensporig jaloers zijn en als ze al een keer vreemd gaat, moet dat met een vrouw zijn, want dan is het nog te overwegen om eens een triootje te proberen. Verder moet ze natuurlijk wel haar leven lang slank blijven, strak in het vel, ook na 5 kinderen en geen last gaan krijgen van opspelende hormonen. Niets zo erg als een prinsesje die na haar trouwdag in rap tempo verandert in een heks die eruitziet als een uitgezakte vormeloze hobbezak met hangborsten en striae en waar een stemgeluid uitkomt wat op de vismarkt niet zou misstaan.

Ben ik blij dat ik al onder de pannen ben! Is iedereen nu echt zo kritisch? Of zou al dat gezeur over uiterlijkheden slechts een masker zijn om iemands onzekerheden te verbergen?
Kom, ik ga maar eens op de hometrainer en wat buikcrunches doen. Wie weet verandert het tijgerbrood op mijn buik op magische wijze in strakke broodjes en moet ik straks de mannen van me afslaan ;-)