Stokpaardjes

Weleens een vergadering genotuleerd met een stelletje techneuten? En dat ze dan lekker diep inhoudelijk de materie induiken en “om het duidelijk te maken aan de anderen” vergelijkingen gaan maken met alledaagse dingen? Meestal vind ik die maandelijkse overleggen leuk, omdat ik dan al mijn collega’s weer eens bij elkaar zie en het een uitwisseling is van informatie. Maar deze keer had ik er al gauw genoeg van.

Maandag was zo’n dag. Een van de onderwerpen die aan bod kwamen: het rekenmodel ongevalscenario’s.
W: “Nou eigenlijk is het heel simpel: je stopt er ham en kaas en brood in en als er dan een tosti uitkomt, weet je dat je goed zit.”
B: “Maar als er dan een komkommer uitkomt? Dan moet ik dus gealarmeerd raken?”
H: “Ja, dan moet je de calamiteitenknop indrukken, want je rekende op een tosti en niet op een komkommer”
(ow pff daar gaan we weer!!)

Op dit moment houdt mijn laptop het voor gezien, de muis (in de vorm van een vierkantje op het toetsenbord, wat ik steeds per ongeluk aanraak) doet het niet meer. Even later werkt het hele toetsenbord niet meer. Ik word pissig en besluit om dan maar met de hand verder te schrijven. Waar waren we ook alweer? Ik hoor het woord “gereedschapskist”
Hè?? Gereedschapskist?? Dit blijkt gewoon een soort memo te zijn met toelichtingen, aanbevelingen, standaarden etc als aanvulling op een hoofddocument. Ik bedenk me op dit moment dat het Nederlands steeds ingewikkelder wordt als we voor alles te pas en te onpas synoniemen gaan gebruiken. Ik dacht dat er ooit afgesproken was om zoveel mogelijk heldere taal te gebruiken. Hoe snel glijden we weer af! Aan het eind van deze chaotische en vermoeiende bijeenkomst, bekijk ik mijn krabbels van aantekeningen. Moet hier een verslag uitkomen? Ik kan er geen chocola van maken, laat staan een tosti. Ik denk dat ik straks een vette komkommer baar!