Idolle hoop

Boeoeoe


Ook zo genoten van Idols?
Ik heb me weer eens de krampen gelachen. Ja, ik weet het. Het is heel gemeen. Blijkbaar zit het standaard in de aard van de mens ingebakken: leedvermaak als een ander voor paal staat, ik doe er ook aan mee, niks menselijks is mij vreemd. Zoveel van die valse kraaien die allemaal denken dat ze nachtegaaltjes zijn. De nepnachtegaaltjes zijn vaak vergezeld van een moederkloek die ook overtuigd is van het wereldtalent van zoon of dochter (meestal dochter). Als vervolgens dochterlief jankend het podium verlaat, staat mams klaar om de traantjes te drogen en het teleurgestelde valse-kraaienjong te troosten: "ach gossie, kom maar hier hoor, die lui hebben er geen zak verstand van, laat ze lekker barsten joh. Ga maar weer fijn met je barbie spelen dan."
Gelukkig zie je soms ook wel realistische ouders, die niet meteen de jury aan de hoogste boom willen hangen, maar inzien dat je er echt wat voor moet doen en meer in huis hebben, dan alleen de wil om lekker gauw beroemd te worden.

Gisteren heb ik me wel weer kostelijk vermaakt. Sommigen hebben geen flauw benul waar ze nu eigenlijk over zingen. Anderen denken weg te komen met het opdreunen van het clublied van de plaatselijke voetbalclub. En dan die ijskonijnenblik van Jerney Kaagman, alsof ze wil zeggen: "Neem je me nou in de maling of denk je echt dat je een kans maakt!" Nou, als mijn kind zo vals zou zingen, zou ik hem of haar in elk geval afraden om auditie te doen. Ik heb ooit een keer meegemaakt dat de glazenwasser zowat van zijn ladder viel, toen ik in mijn onschuld een paar aria's in de badkamer weggaf. Maar of dat nu kwam omdat ik zo vals stond te kwelen of omdat ik net het raampje openduwde waar zijn ladder tegenaan stond, daar wil ik vanaf wezen. Ik ga dat in elk geval niet Idols-minnend Nederland aandoen.

Ooit, jaren geleden, heb ik eens (na vele glazen wijn) meegedaan aan een soort soundmixshow op vakantie. De man die het presenteerde wilde zelf ook altijd heel graag in beeld en die liep dan ook voortdurend voor het scherm waar de tekst op stond. Aangezien het een tekst van Hazes was (waar ik helemaal niet goed in ben, maar mijn vriendin waarmee ik samenzong wel) liep ik telkens vast. Op een gegeven moment riep ik, helemaal vergetend dat ik in de microfoon stond te brullen: "ga nou toch 's opzij joh eikel! Je bent toch niet doorzichtig!"
Reactie van de kinderen? Die zijn het zwembad ingevlucht bij de eerste valse noten!