Pictogramschap

Ja, ik weet het. Dit woord bestaat helemaal niet. Ik heb het zelf bedacht. Komt omdat we de laatste tijd zo druk met cryptogrammen bezig zijn. Ik heb er zelfs een wegblog voor aangemaakt: Reentjes creepy crypto’s. En die pictogrammen dat is weer een ander verhaal. Ik was onlangs op bezoek bij mijn oudste zus en we zouden op internet onze familisite opzoeken. Volgens haar kon ze wel op internet maar niet in onze Jutafamily site komen. Nu lijkt me dat sterk, want die site is wereldwijd toegankelijk voor elke internetgebruiker. Je zou hooguit wat problemen kunnen hebben met sommige afbeeldingen of pagina’s omdat je firewall wellicht iets te streng staat afgesteld. Maar goed, ze startte de computer op en toen bleek dat het internet niet toegankelijk was. Nu is dat zo vreemd niet, want ze heeft een verbinding via de kabel en als er daar een storing is, kun je niet internetten. Simple like that. Volgens mijn zus kon ze dat ook al meteen zien omdat het poppetje onderaan het scherm niet groot werd en er stond een kruisje door. Uh wat?????
Nu weet ik dat ze nogal een digibeet is, dus ik probeerde uit te leggen dat dat poppetje niet haar interneticoontje was, maar het pictogrammetje van messenger. En dat het interneticoontje werd weergegeven door een beeldschermpje.
“Nee hoor, dat messenger gebruik ik niet eens. Bij mij wordt altijd het poppetje groot en als hij dan ook geen kruisje meer heeft ben ik op internet” zei ze triomfantelijk.
Tja tegen zoveel “logica” kon ik niet op. Nog een poging dan maar en ik probeerde uit te leggen dat het heel goed mogelijk was dat dat poppetje groot werd en het kruisje weg ging, maar dat dat kwam omdat haar messenger automatisch opgestart werd als haar internetverbinding tot stand kwam. Nou, maar dat was toch echt niet waar hoor. Misschien dat dat bij mij het geval was, maar bij haar was het altijd al zo geweest dat het poppetje groot werd en dat het kruisje verdween. Zelfs de mevrouw van de helpdesk had het gezegd. Nou en die moet het toch weten nietwaar? Zucht. Ik gaf het maar op. We probeerden nogmaals verbinding te maken, ze rommelde wat aan het modem, maar het wilde allemaal niet. Ik zocht in de computer het telefoonnummer van de helpdesk op, zodat ze die kon bellen. Dat nummer was zo gevonden, maar toen diende het volgende probleem zich aan: ze had net een nieuw mobieltje en was bezig geweest om een en ander in te stellen. “Hoe moet ik die helpdesk nou bellen?” vroeg ze, ondertussen mij met een bambi-blik aankijkend. “Misschien het nummer intoetsen?” opperde ik. Dat leek mij tenminste de meest snelle manier! “Maar ik zit in zo’n raar scherm!” klonk het wederom hulpeloos. “Als je hem nu eerst even dichtklapt en dan weer open, zit je waarschijnlijk weer in het hoofdmenu.” Ja hoor, dat was de ultieme oplossing. Helpdesk gebeld en er bleek inderdaad een storing te zijn in de kabel. We konden niet op internet. Een paar dagen daarna stuurde ze me een mail met de volgende tekst:
“Hoi Reen, wat denk je, de volgende dag kon ik weer gewoon internetten, met een groot poppetje zonder kruisje, rara hoe kan dat?”
Oef! Misschien moet ik toch eens overwegen om meneer Bill Gates persoonlijk een brief te sturen met het verzoek of hij een handleiding kan schrijven: “Pictogrammen voor Dummies”.