Mannen van Venus?

Voor mijn verjaardag in april kreeg ik van een goede vriendin twee leuke boekjes: Waarom mannen niet luisteren en maar 1 ding tegelijk kunnen doen. En: waarom vrouwen niet kunnen kaartlezen en aan een stuk door praten. Dat was erg leuk om te lezen, heel herkenbaar ook. Net als dat boek: Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus. Dat was ook grappig. Maar je moet er niet als een pedagogische gids mee gaan wapperen en roepen: zie je wel!!. Want sommige dingen zijn dus net effe andersom. Zo heb ik geen problemen met ruimtelijk inzicht, behalve als ik een slok op heb, maar dan heeft iedereen daar last van denk ik. Kaartlezen gaat me meestal ook nog wel redelijk af, behalve in België, maar daar klopt de bewegwijzering niet, want ze zetten de borden pas na de afslag neer, dus dan is het niet gek dat je fout rijdt. Ook ben ik op de snelweg agressiever dan mijn lief (die toch echt een man is). Ik merk tenminste regelmatig dat ik in de auto heel wat af scheld. Ik heb een pesthekel aan onnodige linksrijders en aan bumperklevers. En daar heb ik al heel wat verwensingen over uitgestort. Wel met de ramen dicht, want ik ben niet helemaal van yesterday. Van de week was ik op de A12 een vrachtwagen aan het inhalen en reed keurig 120. Dat laatste is niet omdat ik me altijd netjes aan de snelheid houd, maar omdat die hele A12 vergeven is van de camera’s. Sinds ik een paar jaar geleden 4 bekeuringen in 1 week tijd kreeg ben ik beter op gaan passen, want ik geef mijn geld liever aan leukere dingen uit. Maar goed, ik was dus aan het inhalen toen ik in mijn achteruitkijkspiegel een bumperklever ontwaarde. Ja en niet zomaar een klever, maar een gigantische Bossche bol met slagroom. Ik dacht eerst dat ik hallucineerde. Tenslotte was ik al een paar weken bezig heel gezond te eten en misschien kwam het daardoor. Je leest weleens dat mensen die zich voor een bepaalde tijd van dingen onthouden, juist daarover gaan dagdromen enzo. Maar nee, hij was echt. Zo’n donkerbruine chocolade bol met een witte toef bovenop, klaar om in mijn kofferbak te duiken. Toen hij mij tenslotte inhaalde zag ik dat er een bakkersauto onder zat. Nou, dat moeten we maar niet aan de kinderen vertellen. Ik zie het al helemaal voor me:

“Jongens ik ben vandaag ingehaald door een moorkop!”
“Ja hoor mam, wanneer ga je met vakantie?”

Thuisgekomen zocht ik de stembiljetten. Ik had inmiddels voor mezelf besloten om NEE tegen de Europese grondwet te zeggen. Maar ik kon die dingen nergens vinden. Ergens knaagde het vaag dat we ze al een hele tijd geleden in de bus hadden gekregen. Ik besloot mijn wederhelft te raadplegen. Die is altijd zo ordelijk dat hij zelfs mijn kwijtgeraakte spullen feilloos terug weet te vinden; ook iets wat niet klopt volgens het boekje. Hij zou als man juist ziende blind moeten zijn.

“Schat, waar zijn die stembiljetten voor de EU?”
“Die heb ik weggegooid.”
“Weggegooid????”
“Ja, ik heb toen nog aan jou gevraagd of we die moesten bewaren en jij zei: gooi maar weg.”

Zucht.... hoezo niet luisterende mannen? Deze man komt duidelijk van Venus!