Wetenschap in beweging

Gelezen op de wetenschapspagina van www.nu.nl

SYDNEY - De technologie die de zingende verjaardagskaart voortbracht, kan voedsel in de toekomst laten praten. Wie dan nog vergeet de melk terug te zetten in de koelkast, krijgt bijvoorbeeld te horen: "Ik ben te warm, zet me terug in de koelkast."
Volgens een Brits bedrijf in verpakkingsproducten is het pratende pak melk al werkelijkheid, meldde de Australische krant The Sydney Morning Herald.

Er gloort dus nog hoop voor zulke verstrooide types als ik! Als ze nu zo’n systeempje in de telefoon kunnen inbouwen (wat mij een stuk logischer lijkt, want een melkpak gooi je weg als-ie leeg is), dan ben ik uit de brand. Die telefoon is namelijk zo’n apparaat dat ik overal laat slingeren. Ik pak hem op, loop ergens naar toe en onder het praten doe ik andere dingen, zoals lopen, koken, schrijven. Tja, tenslotte ben ik een vrouw en dan word je verondersteld meerdere dingen tegelijk te kunnen doen. Dat dit ook vaak leidt tot het kwijtraken van dingen is het nadeel van deze eigenschap. Ik heb onze telefoon al eens teruggevonden in de koelkast, de kelderkast, de zolder, de schuur!! Jaren geleden had ik dat vaak met mijn sleutelbos. Ik heb daar ooit eens zo’n apparaatje voor gekocht dat reageerde op fluiten. Dan ging hij piepen en was zodoende te traceren. Nu lijkt dat misschien ideaal. Tot ik op een dag ergens in een warenhuis tussen de uitverkoopspulletjes aan het neuzen was. Ik kwam net tot de conclusie dat er niks leuks tussen zat, geen leuke shirtjes, geen leuke lingerie en tot mijn schrik miste ik ineens mijn sleutelbos. Nah… geen probleem, dacht ik nog. Die fluit ik zo even terug. Maar mijn fluitkwaliteiten zijn niet al te best, dus het duurde even voor ik een geluid produceerde dat een beetje deed denken aan het gefluit zoals bouwvakkers dat wel plegen te doen als er iets leuks aan komt wandelen. Nou het werkte perfect, mijn sleutelbos meldde zich tussen de onderbroeken! Nu wilde het geval dat niet alleen mijn sleutelbos zich meldde, maar ook een willekeurige winkelbezoeker die daar in de buurt liep. Hij draaide zich om en zag mij daar staan terwijl ik zo onschuldig mogelijk probeerde (fluitend) weg te kijken. De vette grijns die daarna op zijn gezicht verscheen, was voor mij voldoende om me uit de voeten te maken. Maar voor de huistelefoon zou het dus ideaal zijn. Nu nog een manier vinden om al die afstandbedieningen thuis uit elkaar te houden. Het is knap vervelend als je onderweg het nummer van de ANWB denkt in te toetsen op je mobiele telefoon en je houdt dan de afstandsbediening van je DVD speler in je handen…..