De medische mallemolen

Ken je de Stamgasten? Die strip van Toon van Driel? Nou ik ben er ook zo een. Alleen geen stamgast van een kroeg, maar van het ziekenhuis. Nooit gedacht dat ik daar nog eens zo vaak zou komen. Ik ben jaren lang gezond geweest. Als iedereen plat lag van de griep, liep ik nog vrolijk overeind. Hoewel, vrolijk…. soms werd ik er weleens chagrijnig van. Als iedereen om je heen griep krijgt en binnen een week kilo’s afvalt. En jij bent al weken aan het lijnen en je valt geen grammetje af, dat vond ik weleens zuur. Ik heb vroeger wel stiekem gehoopt dat ik een keer griep zou krijgen, net als mijn ex. Die was elk jaar wel een keer de klos. Echt een week lang kwam het er aan alle lichaamsopeningen uit: braken, snotteren, diarree en zweten. Het had ook geen nut om ergens medicijn in te stoppen, het kwam er met dezelfde gang weer uit. Hij lag dan ook een week lang in bed, of hing op de bank, ongeveer zoals dit poezebeest hieronder. (alleen niet zo charmant)


een van de huisdieren van Caroline

Maar mijn immuunsysteem is ijzersterk. Zo sterk dat ie zelfs mijn eigen cellen van tijd tot tijd aanvalt. Die herkent ie dan niet als het ware. Dat systeem van mij is soms net een dementerende uitsmijter die bij een discotheek zijn vaste klantjes niet meer kent en ze hardhandig de deur wijst. “Wat? Wil je naar binnen? Echt niet! Wegwezen jij! Ga je niet uit jezelf? Dan trem ik je in mekaar!!” En vervolgens worden mijn eigen cellen aangevallen door hun bloedeigen broertjes en zusjes. Zo zit dat dus. Ik heb het met mijn haren gehad. Dat ik ineens een kale plek had, zo groot als een ei, vlak achter mijn oor. Binnen een paar dagen was daar ineens al het haar weg. Ik schrok me wezenloos, dacht dat ik een of andere enge ziekte had. Een bezoek aan de dermatoloog leerde me dat het Alopecia Areata was. Klinkt als een of andere exotische vetplant, maar het is gewoon pleksgewijze kaalheid. En volgens de dermatoloog kwam dat door mijn immuunsysteem die mijn haren aanviel omdat ie dacht dat dat vreemde indringers waren. Hoe komt zo’n immuunsysteem daar toch bij zou je zeggen. Die haren zitten er al jaren en dan ineens ziet ie ze als enge spoken. De dermatoloog troostte me door te zeggen dat die haren waarschijnlijk wel weer aan zouden groeien, maar dat er dan geen pigment in zou zitten. En als het erger werd, dat ik nog meer kale plekken zou krijgen, dan kon ik een pruik krijgen van het ziekenfonds. Nou schrale troost! Gelukkig is het haar weer aangegroeid en ik hoefde geen pruik. Dit alles is nu ongeveer 15 jaar geleden.

Een jaar of 2 geleden was mijn immuunsysteem weer lekker bezig. Dit keer tegen de schildklier. Hij dacht waarschijnlijk dat dit een tumor was die ge-elimineerd moest worden en bestreed, net als Don Quichotte met windmolens deed, mijn arme schildklier dusdanig dat die steeds harder ging werken. Dit had weer tot gevolg dat ik stamgast werd bij de internist.
En weet je wat nou het gekke is? Dat ik eigenlijk heel gezond leef. Ik eet veel groente en fruit, mijd de McDonalds, rook niet en drink maar heel matig alcohol. Misschien moet ik daar maar verandering in gaan brengen. Gewoon aan de zware shag en elke dag een paar neuten. Kan ik tenminste gewoon stamgast in de kroeg worden!


de caafjes van Richard