Dagje dierentuin

Zondag heb ik eindelijk het Oceanium gezien in Blijdorp. En dat was zeer de moeite waard. Haaien, reuzenschildpadden, van alles en nog wat zwemt er boven en langs je heen. Sommige reuzenschildpadden leken zelfs expres voor me te poseren. Helaas zijn deze foto’s niet gelukt. Ik had de flitser uitgezet en er is toch wat teveel beweging, zodat ze bijna allemaal wazig zijn geworden.


Zeepaardjes

Maar die van de jonge zeepaardjes, die in een ruimte verderop te zien waren, zijn wel helder. Die hingen trouwens allemaal met de staartjes in elkaar geknoopt of om een plantje heen geslingerd. Volgens de dame die voorlichting gaf was dat omdat zeepaardjes van nature erg lui zijn en niet altijd zin hebben om rond te zwemmen. Het zijn eigenlijk min of meer hangjongeren!


sprinkhanenorgie

Het was een grappig gezicht, net als de sprinkhanen die allemaal boven op elkaar zaten, gewoon hardcore sprinkhanenporno was het. Het was me niet duidelijk of ze nu aan het paren waren of dat ze mekaar aan het opvreten waren. Hoewel het een het ander niet hoeft uit te sluiten natuurlijk.


roodpootvogelspin

De roodpootvogelspin kreeg ik goed op de foto. Het gekke is dat ik die grote vogelspinnen lang niet zo eng vind als die grote dikke kruisspinnen die toch een paar maatjes kleiner zijn. Misschien omdat die grote gekleurde spinnen wat meer aan zoogdieren doen denken en daardoor wat socialer lijken. Gewone spinnen hebben iets meedogenloos (uitdrukking van zoon Hans). Het zit natuurlijk gewoon tussen je oren! Mijn voornemen om ooit een spin aan te raken is nog steeds niet uitgevoerd.


kruisspin

Ook de jonge prairiehondjes waren aaibaar, schattig en helemaal niet bang. Je kon ze zo aanraken, maar dat heb ik niet gedaan. Ten eerste weet ik niet of dat wel goed voor ze is (misschien ruiken ze dan naar mens en worden ze door moeders verstoten) en ten tweede stond er ook een waarschuwingsbord: pas op, deze dieren kunnen bijten. Dat er ondanks die borden gewoon mensen zijn die hun baby of peuter vlakbij houden, kan ik dan niet helemaal volgen, maar goed.


prairiehondje

Bij sommige dieren kreeg ik toch een beetje een depri gevoel. Ik wilde graag naar de tijgerkreek, maar toen we daar aankwamen en ik zag twee van die tijgers die zich als ijsberen gedroegen werd ik daar niet bepaald blij van. Ze liepen steeds hetzelfde rondje, soms even stilstaand en somber kijkend naar de mensenmassa achter glas. Alsof ze zich afvroegen waarom ze genoegen moesten nemen met zo’n kleine leefruimte met al die nieuwsgierige blikken op zich gericht. Tijgers in het wild kunnen per dag toch hele grote afstanden afleggen, niet te vergelijken met wat ze in gevangenschap hebben.


In de vlindertuin

Verder zijn we in de vlindertuin geweest en daar werd ik wel weer vrolijk van, die bont wiekende wezentjes tussen die prachtige planten. Zij hebben weer relatief veel ruimte. Ze laten zich alleen niet makkelijk fotograferen. Hierboven een exemplaar dat wel even stil wilde zitten.
Wat me verder opviel was dat kleine kindertjes het clownsvisje meteen herkennen als Nemo. Zo zie je maar wat een tekenfilm teweeg kan brengen. Over tekenfilms gesproken. Ik heb pas nog genoten van Sharktale. En in Blijdorp heb ik ook zat kwallen gezien, maar helaas zonder die mooie rastamutsen.