Extreme make over
bron foto: Silvia
Vroeger had ik een sterke wil. Zo'n wil waarmee ik mezelf tot discipline kon dwingen, mijn zin door kon zetten en soms weleens mensen over de drempel wist te halen tot iets wat ze uit zichzelf niet zo gauw durfden te doen. Ik heb het ook wel meermalen te horen gekregen dat ik zo'n sterk eigen willetje had. Ik vond en vind nog steeds dat daar niks mis mee is. Zolang je anderen maar in hun waarde laat en ze niet jouw mening opdringt. Met die sterke wil heb ik het jaren geleden voor elkaar gekregen om te stoppen met roken, gewoon de cold turky methode zonder pleisters of kauwgum (ik was veel te bang dat ik daar weer aan verslaafd zou raken!) Het lukte me ooit een dieet te volgen en me strikt aan de regels te houden, trouw mijn oefeningen te doen teneinde goed in conditie te blijven etc. Dit had tot gevolg dat ik een tijdje een goed figuur had, een redelijke conditie en leuke kleren aan kon. Niet dat ik me nou zo gezond voelde, want niet lang daarna kwamen de pijnklachten die nooit meer weggegaan zijn.
Maar die sterke wil van mij is ergens zoek geraakt! Niet dat ik weer begonnen ben met roken. Dat wil ik niet en daar heb ik geen behoefte aan. Maar dat lekkere eten laten staan is zo verrekte moeilijk. En ook die oefeningen trouw blijven doen valt niet mee. Dat laatste komt ook wel omdat ik veel pijnklachten heb maar dat zou eigenlijk geen belemmering moeten zijn. Ik moet gewoon op de tanden bijten en doorzetten! En ik wil zo graag weer een beetje in vorm komen, maar hoe? En dan bedoel ik natuurlijk de zandloper vorm he, niet de bolvorm, want ook dat is een vorm, maar voor mij een verkeerde. De tijd dringt want binnenkort gaan we met vakantie. En in mijn angstdromen komt het vliegtuig niet van de grond door mijn overgewicht. Of ik lig aan het strand van Rodos te zonnen en Greenpeace komt voorbij en de bemanning staat daar met een verrekijker, komt vervolgens aan wal en rolt mij met stokken terug in zee.... waar ik weer fijn kan spelen met de andere zeekoeien..
zandschildpad op Zakynthos
Een doembeeld wat steeds grotere vormen aanneemt (net als ikzelf). Hoe blijven anderen toch in vorm vraag ik me stilletjes af. En dan bedoel ik op een normale manier, niet allerlei dingen aan jezelf laten verbouwen enzo. Dan moet ik wel heel wanhopig zijn wil ik me daar aan wagen. De enkele keer dat ik weleens zo'n gerenoveerde dame op het strand zie liggen valt me dat meteen op. Tijdens onze vakantie vorig jaar lag er op het strand van de Dominicaanse Republiek een opgewarmd lijk (ja echt, zo mager was ze) topless te zonnen. En terwijl haar lichaam van alle vet (en vlees) ontdaan leek te zijn, stonden de borsten levensgroot en bolrond als enorme gezwellen alle wetten van de zwaartekracht te tarten door pal rechtop te blijven staan terwijl het bijbehorende lijk plat op haar rug lag. Zoiets werkt bij mij toch enigszins op mijn lachspieren. Ik heb besloten me er maar bij neer te leggen en gewoon goed op te letten wat ik eet en drink. Dan maar een beetje mollig. Liever een zeekoe dan een opblaaspop!
posted by Reny at 11:12 AM
2 Comments:
Ik heb met veel aandacht bovenstaand stukje gelezen, want ook ik leed aan het fenomeen dat ik dacht dat ik me tijdens zomervakanties weer appetijtelijk moest kunnen vertonen op camping of strand. Ik zeg bewust 'leed', want na vele bezoekjes aan de sportschool, zonnebanken (even goed voorbakken), enkele niet nader aan te duiden lichaamsverbouwingen, net nog voor de vakanties, heb ik letterlijk aan den lijve ondervonden dat dit toch eigenlijk meer nadelen dan voordelen heeft.
Toen ik enige jaren geleden, tip-top, fit, gespierd en brons(tig)-bruin op vakantie ging was het de eerste dag op het strand al raak. Vrouwen die niet van mijn zijde wilden wijken. Die ongevraagd hun handdoek zo dicht mogelijk naast de mijne legden. Meisjes van in de twintig die alleen door mij uit zee gered wilden worden. De ligstoelverkoopster die het na een week niet kon laten toch eens verleidelijk door mijn weelderige krullenbol te wroeten. Pubers die ongegeneerd foto's namen en handtekeningen kwamen vragen, omdat ze dachten dat ik de tweelingbroer was van Brad Pitt of een goedgelijkende verre neef van George Clooney. Omaatjes die dachten dat ze eindelijk hun ideale schoonzoon waren tegengekomen en stok of geen stok, me eindeloos achtervolgden. Serveersters die op een terras per ongeluk de koffie over mijn T-shirt morsten in de hoop dat ik me van dit kledingstuk zou ontdoen en zo mijn perfecte wasbord zou tonen. Het is slechts een greep van de voorvallen die tijdens de drie weken durende vakantie zich hebben voorgedaan. Overdreven aandacht, irritante achtervolgingen en zelfs ook handtastelijkheden die me zelfs noopten in één enkel geval aangifte te doen bij de Frans politie. Bleek daar weer het feit dat de vrouwelijke agenten onderling eerst uit moesten vechten, wie de aangifte van mij in behandeling mocht nemen. Ik kon nog net een nachtje celverblijf (dat wilden ze vooral) ontkomen.
Kortom: ellende, echtelijke ruzie en een totaal ontspoorde vakantie. Geen boek gelezen, geen marktje rustig kunnen bezoeken, geen terrasbezoek zonder kleerscheuren, geen stranddag zonder dat er vele telelenzen en videocameraatjes op me gericht waren. Geen leven dus!
Toen heb ik definitief besloten me voortaan anders op vakanties voor te bereiden. Geen spieroefeningen, geen gezondheidsdrankjes, geen zonnebank, geen afslankdieet, geen vitaminepillen, geen corrigerende ingrepen. Nee, niets van dat al.
Gewoon op vakantie zoals je bent. Net zoals de rest van al die weken. Met aandacht voor het innerlijk. Je wilt toch niet door het leven als een onecht botoxteefje, een plastic barbiepop of het evenbeeld van dat enge mens, Marijke Helwegen. Het ultieme voorbeeld van de strakgetrokken bejaarde, die door het inkorten van haar vel, spieren en weefsel, zelfs niet meer in staat is zonder heftige pijnscheuten te lachen? En dat laatste moet je vooral kunnen blijven doen.
Geen buitensporige aandacht dus voor de buitenkant, maar een zorgvuldige vakantievoorbereiding die zich richt op de binnenkant. Of, in schril contrast met het topless lijk waar je over schreef: het gaat om de inborst. Let wel, in enkelvoud.
Uitgerust, zonder stress en ontspannen op vakantie. Ik kan het je aanraden.
Geloof me, dat hele gedoe van zo’n ‘extreme make over’ is van voorbijgaande aard. Het is een hype. Tijdelijk. Dat waait binnenkort echt weer over.
daarom: Leve de ‘extreme fly-over!
Prettige vakantie.
Aaaaaaaaaarchhhh!!!! Nu was ik bezig mezelf toch nog wat op te leuken door middel van een schoonheidsmasker en nu barst ik uit mijn (masker)vel omdat ik moet lachen! Jouw schuld dus. Ja ga je maar rustig schamen. Maar je hebt gelijk, ik moet er ook niet aan denken al die vrouwen achter me aan. Geef mij maar een lekkere vent :-)
Post a Comment
<< Home